Η Λίνα Νικολακοπούλου για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Γράφει η Λίνα Νικολακοπούλου για την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου:
«Ήταν τα χρόνια που έζησε τα δύσκολα; Ήταν η καταγωγή της από το Αϊδίνι της Μικράς Ασίας… Ήταν που όλα τα έχασε με την Καταστροφή του ’22 κι ήρθε να ζήσει σε τούτον εδώ τον τόπο, τον συγγενικό μα πιο σκληρό και πονεμένο; Είχε δίπλωμα δασκάλας μα δεν δίδαξε. Από το 1926 μέχρι το 1942 συμμετείχε σαν ηθοποιός σε διάφορους θιάσους, μαζί μ’ αυτούς κοντά στην Κοτοπούλη. Κι εδώ η σχέση της με το λόγο, σκέφτομαι, με τον ρυθμό, με τη ζωντανή εκφορά του στο ακροατήριο…
Και να ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος στη μέση. Η Ευτυχία κόντευε τα πενήντα. Δυο γάμοι, δυο κόρες, τη μια την έχασε. Κι όμως έμεινε η καρδιά της γλυκιά παρόλο αυτό τον πόνο, ευγενική, ανθρώπινη…
Πως είναι κάτι φωτογραφικές μηχανές που έχουν έναν απλό φακό κι όμως βγαίνουν όλα απόλυτα καθαρά, νεταρισμένα, έτσι είν’ τα λόγια της. Πεντακάθαρα, βιωμένα, στιβαρά, αποσταγμένα. Φωνή λαού, οικοδομή, μέτρο του βίου, λουλούδι ζωντανό στον κήπο της καρδιάς…
Κράτησα με αγάπη απόψε στην αγκαλιά μου όλα τα προικιά που μας άφησε, τη μαστοριά, την ταπεινότητα, την ευλύγιστη σχέση με τις χαρές, τις λύπες και τα βάσανα. Αθάνατη!»

Αυτά από τη Λίνα Νικολακοπούλου για τη «δασκάλα» της... Προσέξτε και τον ίδιο αριθμό συλλαβών στο ονοματεπώνυμο των δύο γυναικών: Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου – Ευαγγελία Νικολακοπούλου! Μόνο σύμπτωση;