5 Νοε 2010

«Μην παίζεις με τα χώματα»

Ταυτότητα
Τι: Μην παίζεις με τα χώματα Πού: Studio Μαυρομιχάλη Συγγραφέας: Στέλλα Βλαχογιάννη Σκηνοθέτης: Σοφία Καραγιάννη - Υρώ Μιχαλακάκου Ηθοποιοί: Ειρήνη Μουρελάτου, Θεοδώρα Σιάρκου, Σοφία Καραγιάννη Συντελεστές: Δραματουργική επεξεργασία: Σοφία Καραγιάννη, Διαμόρφωση σκηνικού χώρου: Νίκος Τσιάμης, Κοστούμια: Αγγελική Καραμούτσου, Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης, Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος, Επιμέλεια κίνησης: Χρήστος Παπαδόπουλος Γιατί να πας: Γιατί είναι ευφυές, άμεσο, ειλικρινές, αστείο, συγκινητικό και πάνω απ’ όλα… ζωντανό! Η απώλεια γίνεται κινητήριος δύναμη για τις τρεις πρωταγωνίστριες του έργου, και τις οδηγεί σε ένα ταξίδι μνήμης. Ανασύρουν από το παρελθόν τις παιδικές και νεανικές τους εικόνες και ενώ τις κοιτάζουν βλέπουν το… παρόν τους! Μέχρι Πότε: 13 Ιανουαρίου 2011 Τι ώρα: Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη 21:15. Διάλειμμα: Όχι Εισιτήρια: 12 ευρώ

Μάθε πριν πας
Μιλάει για:
Tην ανάγκη αποδοχής του «πένθους», μέσα από τις προσωπικές ιστορίες τριών γυναικών που η καθεμία έρχεται αντιμέτωπη με μια απώλεια.
Φράση - Κλειδί: -«Τι θα γίνεις εσύ, παιδί μου, όταν μεγαλώσεις, φόνισσα»; -«Όχι, μαμά, ξένη».
Το story: Το «Μην παίζεις με τα χώματα» είναι η περιπλάνηση της ανθρώπινης αγωνιάς στο χρόνο. Είναι ένα δρομολόγιο με επιβάτες τρεις γυναίκες που διανύουν πολλά χιλιόμετρα μνήμης. Περνάνε από την παιδική ηλικία στην εφηβεία, από την εφηβεία στη νεότητα, από τη νεότητα στην ωριμότητα. Σε κάθε στάση αυτού του λεωφορείου ο θεατής βλέπει από τα τζάμια του ό, τι προλαβαίνει από τα σπαράγματα αυτών των γυναικών, μόνο που στο τέλος, αυτά τα τζαμιά καταλήγουν να είναι ο καθρέφτης του ίδιου μας του εαυτού. Επιβάτες αυτού του παράξενου λεωφορείου είναι μια κλοσάρ που θέλει πίσω τις ηλικίες της, μια γυναίκα που θάβει μαζί με τον αυτόχειρα αδερφό της και αλλά «οικογενειακά μέλη» και τέλος μια γυναίκα που βιάζεται να εκτελέσει μιαν επιβεβλημένη αποστολή.
Βιογραφία του έργου: Το έργο ανέβηκε, για λίγες παραστάσεις, στις 10 Μαρτίου 2010 στο θέατρο Βασιλάκου. Το κείμενο της παράστασης διαμορφώθηκε στη διάρκεια των προβών. Πιο συγκεκριμένα αποτελείται από τα μονόπρακτα «Ιδού Εγώ», «Αίμα», «Το Ταξίδι» καθώς και αποσπάσματα ραδιοφωνικού λόγου από το «Ιατρείον Ασμάτων» της Στέλλας Βλαχογιάννη.
Παρασκήνιο: Κάποια από τα κείμενα υπήρχαν στα συρτάρια της συγγραφέως και κάποια έγραψε ειδικά για την παράσταση.
Άποψη Συγγραφέα/ων:
Στέλλα Βλαχογιάννη: «Αγαπητό Spirto, Επίτρεψέ μου να σου πω την αλήθεια και να προφυλάξω τη φήμη και την αξιοπιστία του σάιτ. Είναι όλα ψέματα. Οι κυρίες της παράστασης “Μην παίζεις με τα χώματα” χρησιμοποίησαν το όνομά μου για να δώσουν διεθνές κύρος στις φαντασιώσεις τους. Ποιο έργο; Ποια παράσταση; Ποιες ηθοποιοί; Τίποτα δεν υπάρχει, όλα είναι ένα ψέμα, μια ανάσα, μια πνοή. Πολύ θα ήθελαν να συμβαίνει αυτό που ισχυρίζονται αλλά…. ΔΕΝ συμβαίνει. Όσο για το περίφημο “Μην παίζεις με τα χώματα” που κυκλοφορεί τις τελευταίες μέρες στην τερατούπολή μας, δεν είναι παρά ο συντονισμένος ψίθυρος των γονιών μας -ζωντανών τε και τεθνεώτων- όταν γυρνάγαμε από το παιχνίδι μες στη λάσπη και τα αίματα. Αέρας δηλαδή. Άυλα πράματα. Για να καταλάβετε: Είναι σαν πέντε γυναίκες, μία στα Πετράλωνα, μία στον Γέρακα, μία στο κέντρο, μία στην Ηλιούπολη και μία στο Φάληρο να κοιμήθηκαν ένα βράδυ και να είδαν το ΙΔΙΟ όνειρο. Πως φτιάξανε, λέει, μια παράσταση, η μια έκανε τη συγγραφέα, οι άλλες τις ηθοποιούς, και πήγαινε κόσμος και τις έβλεπε κι έφευγε κλαίγοντας. Να μην τρώω τον πολύτιμο χώρο σας άλλο. Αν έβγαιναν τα όνειρα δεν θα ξυπνούσαμε κάθε πρωί ΧΩΡΙΣ να τινάζουμε από πάνω μας τα χώματα και δεν θα βγαίναμε σ’ έναν κόσμο πιο φιλικό ως προς τους χρήστες του; Έεεετσι!».

(Από «tospirto»)

Δεν υπάρχουν σχόλια: